گروهی از زندانیان سیاسی در زندان قرچک ورامین پس از جان باختن سمیه رشیدی، زندانی سیاسی که در پی نقض حق درمان به کما رفت و درگذشت، در بیانیه‌ای شهادت دادند که مقامات زندان، به‌ویژه در دو ماه گذشته، «بدون رسیدگی به وضعیت اضطراری» او را در حبس نگه داشتند.
در این بیانیه آمده است: «ما ۴۵ نفر از زندانیان زن بند سیاسی زندان قرچک ورامین شهادت می‌دهیم سمیه رشیدی نه به اعتیاد به مواد مخدر دچار بود و نه از بیماری روانی مشخصی رنج می‌برد.»
آنها تأکید کرده‌اند: «ما شهادت می‌دهیم سمیه رشیدی با اطلاع کامل مسئولان امنیتی، سازمان زندان‌ها، زندان اوین، زندان قرچک، و بهداری زندان قرچک، از زمان بدو ورود به زندان به بیماری صرع مبتلا بود و بارها در برابر چشمان‌مان، به‌ویژه در دو ماه اخیر دچار تشنج‌های شدید در بازه‌های زمانی کوتاه‌مدت شده و پس از انتقال به بهداری، بدون اعزام به بیمارستان جهت بستری، بدون رسیدگی به وضعیت اضطراری ایشان یعنی عدم تحمل مسئولیت کیفری او را به زندان باز می‌گرداندند.»
این زندانیان سیاسی همچنین تأکید کرده‌اند که سمیه رشیدی «تا لحظه آخر سرشار از میل به زندگی و آزادی بود و تا روزهای واپسین، مصرانه پیگیر وثیقه تعیین‌شده به ارزش سه میلیارد تومان بود که در هر صورت خانواده‌اش قادر به تأمین آن نشدند» و «مسئولان زندان قرچک و اوین، و بازپرسی دادگاه کچویی، با اطلاع کامل از شرایط سلامت او، با گذشت نزدیک به پنج ماه، اقدامی برای تسهیل آزادی او نکردند.»
به تأکید همبندیهای سمیه رشیدی، این زندانی سیاسی «قربانی بی‌کفایتی و دروغ‌پردازی‌های عامدانه و همیشگی شده» و افزوده‌اند: «اخطار می‌دهیم سمیه‌های دیگر نیز همچنان در کنار ما و در سایر زندان‌های جمهوری اسلامی در بند هستند و سلامتی‌شان در خطر است.»
این ۴۵ زندانی سیاسی تأکید کرده‌اند: «ما تکرار چنین فاجعه‌ای را برنمی‌تابیم و هر چه زودتر خواهان اقدامات لازم جهت آزادی زندانیان بالای ۶۰ سال و نیز هم‌بندی‌هایمان با شرایط خطرناک سلامتی هستیم.»
همبندیهای سمیه رشیدی شامگاه پنج‌شنبه پس از جان باختن او، در محوطه زندان برای گرامی‌داشت یادش سرود خواندند و شعارهایی علیه جمهوری اسلامی سر دادند.
سمیه رشیدی، زندانی سیاسی که به اتهام «شعارنویسی» بازداشت شده بود، با وجود اطلاع مقامات قضایی از ابتلای او به بیماری و عدم توان تحمل حبس، بدون رسیدگی پزشکی در زندان قرچک به کما رفت و سپس در بیمارستان مفتح تهران جان باخت.
جان باختن سمیه رشیدی، دختر جوان مخالف جمهوری اسلامی، در سومین سالگرد کشته شدن مهسا امینی تحت بازداشت نیروی انتظامی، که توجه شهروندان را در رسانه‌های اجتماعی به خود جلب کرده، نخستین مورد از نقض حق درمان زندانیان و کشته شدن آنان تحت شکنجه و بی‌توجهی پزشکی نیست.
امید میرصیافی، اکبر محمدی، زهرا کاظمی، ستار بهشتی، هدی صابر، خسرو جمالی‌فر، وحید صیادنصیری، علیرضا شیرمحمدعلی، زهرا بنی‌یعقوب، محسن روح‌الامینی، محمد کامرانی، امیر جوادی‌فر، بهنام محجوبی، ساسان نیک‌نفس، شاهین ناصری، بکتاش آبتین، و جواد روحی، تنها تنی چند از زندانیان سیاسی هستند که در سال‌های گذشته بر اثر شکنجه و یا محرومیت از حق درمان در زندان‌های مختلف جمهوری اسلامی کشته شده‌اند. و بی‌شمار زندانیان عادی که با پنهان‌کاری‌های این حکومت ناقض حقوق بشر، در سکوت و بی‌خبری یا اهمال مقامات سازمان زندان‌ها در رسیدگی درمانی، جان خود را از دست داده‌اند.
مسئولیت جان زندانیان و بازداشت‌شدگان به عهده سازمان زندان‌ها، قوه قضاییه و ضابطان آن است، اما مرگ در بازداشت بر اثر شکنجه و یا کوتاهی در درمان، بارها در زندان‌های جمهوری اسلامی تکرار شده است.
